Mijn moeder – Veronica Ng werd geboren in Shanghai, China op 22 December 1949. Datzelfde jaar was de Chinese revolutie losgebarsten. Mao Zedong – de president van de volksrepubliek China – besliste toen dat alles eigendom werd van de staat.

Mijn oma – Wong Ying, koosnaam Popo – had een juwelenzaak in Shanghai en pakte van zodra ze kon alles van geld en juwelen wat ze kon verstoppen in haar kleren en vluchtte samen met mijn moeder naar Hong Kong. Destijds was Hong Kong een Britse kolonie waardoor Veronica al snel in contact kwam met het Engels, wat ook de voertaal werd voor ons gezin in Kaprijke.

In Hong Kong bouwden ze samen een heel nieuw leven uit, Veronica haar vader (Richard Ng) was toen niet meer in beeld en Popo heeft Veronica alleen verder opgevoed. Alleen is wat kort door de bocht, Popo was behoorlijk welgesteld in haar nieuwe leven in de textielsector en had heel wat personeel om haar te helpen. Door enkele succesvolle textielfabrieken kon ze een luxueus leven lijden met chauffeur, dienstmeid, etc…

De beste band had mijn moeder met de meid die ook inwoonde en alles van eten en het huishouden regelde, een Thaïse dame genaamd Anoy die ik nog enkele keren ontmoet heb later in Thailand.

Mede door Anoy werd er een passie voor lekker eten gekweekt en ondanks op vrij late leeftijd met koken te starten, was Veronica een schitterende hobbykok in zowel de Aziatische als de Westerse keuken.

Mijn mooiste herinneringen aan mijn ouders bevinden zich veelal rond de eettafel of in de keuken, kerstavonden en Chinees nieuwjaar met vrienden bijvoorbeeld waren altijd culinaire hoogtepunten.

Haar lagere school spendeerde Veronica op een kostschool in Macau waar ze les kreeg van strenge Katholieke nonnen. Haar middelbaar vervolledigde ze in Bangkok op een Internationale school met Amerikaanse lesgevers. Door al die verschillende studieplekken kon Veronica vloeiend Engels, Thaïs en 3 Chinese dialecten: Mandarijns, Cantonees, en Shanghainees.

Hierna ging ze aan de slag in Hong Kong als fashion en catwalk model voor verschillende modebladen.

Ze vond het essentieel om zelf veel bij te leren over mode, haar en make-up en ging cursussen volgen bij onder andere Revlon waar ze ook verschillende shows voor gelopen heeft.

In de jaren ’60-’70 behoorde Veronica tot de high society in Hong Kong en trouwde er al vroeg met een rijke zakenman. Die relatie hield niet lang stand en toen koos ze om de wijde wereld in te trekken als stewardess bij Air Siam.

Hieronder zie je enkele beelden waar ik Sia vertel over Nana haar jaren als stewardess waar ze verantwoordelijk was voor de first class passagiers op de lijn Bangkok, Tokyo, Honolulu, Los Angeles.

Een straffe toevalstreffer ontdekte ik in een oud fotoalbum dat ik kreeg van Brigitte Coemelck – koosnaam Bibi – die mee was op mijn eerste reis terug naar mijn Aziatische roots in 1981. Ze had mijn boarding pass bewaard en in het patroon op de achtergrond staat de naam van onze eerstgeborene in veelvoud gedrukt: SIA!

Haar en make-up bleef belangrijk voor Veronica doorheen haar leven. Ze was altijd tip top verzorgd als ze uit huis ging en kon in een handomdraai zichzelf omtoveren tot een ware diva met stijlvolle kledij en cosmetica.

Ik herinner het me nog goed telkens als we onverwacht ergens naartoe vertrokken uit het huis in Kaprijke dat ze tegen mijn vader zei: “Just give me a minute to put on my face!”. En effectief, luttele minuten later was ze helemaal omgetoverd.

Hieronder enkele beelden waarbij Sia wat experimenteert met make-up zoals Nana dat deed! Niet altijd evident 🙂